கவிதை: இந்தத் தழலிலும் எரியாத தகவுரை

நான் என்னைப் பற்றி ஒரு தகவுரை வழங்கவேண்டியிருந்ததால்

கொளுந்துவிடும் தழலுக்கு முன்பாக அமர்ந்திருக்கின்றேன்.

காலம் எரிந்து சாம்பலாகிவிடுவதையும்

கவிதை: உணர்க்கொம்பு

எலும்புகள் சில்லிட
உறையும் பனிக்குள்ளிருந்து
திக்காக வடிகின்றன
உன்னைப் பற்றிய பதிவுகள்.
மரணத்திற்குத் தயாரான
வாய், மூக்கு, கைகள்
மூச்சிரைப்பு என
என் மீதிருந்த அழுக்குகளைக்
குவித்து திட்டுகளாக்கித் தடவுகிறேன்.
வாய் குளறும்போது
சொற்கள் தாரைதாரையாக வழிகின்றன.

கவிதை: பொருந்தாத காலணி

1

அடுத்த வருடம் என் கால்கள்

வளர்ந்துவிடும் எனச் சொல்லி

அம்மா வாங்கிக் கொடுத்த

பொருந்தாத காலணிக்குள்

ஒவ்வொரு வருடமும் ஒரு இன்ச்

இடைவெளி அப்படியே இருக்கிறது.

2

நடக்கத் துவங்கிய வயதில்

தொந்திமாமாவின் பெரிய சிலிப்பர்

முத்து பெரியப்பாவின் வெளிக்காட்டு சப்பாத்தி

கவிதை: கடைசி முத்தம்

கடைசி முத்தம்
கொடுக்கும்போதும்
பெறும்பொழுதும்
நடுக்கமாக இருக்கிறது.

கடைசி முத்தத்தில் ஈரத்தைவிட
பயமும் வலியும் துயரமும்
நிரம்பியிருக்கின்றன.

கவிதை: ஒரு புகைப்படத்தில் நிகழ்ந்த மரணம்

1

இப்பொழுது நீங்கள்

பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் இந்தப் புகைப்படத்தில்

முன்பொருமுறை நானும் இருந்தேன்.

2

புகைப்படத்தைப் பார்த்துவிட்டு

வைப்பதற்கு முன்பாக

நான் உங்களிடம் அதில் காணாமல் போயிருக்கும்

என்னைப் பற்றி சொல்ல வேண்டியிருக்கிறது.

3

ஒரு புகைப்படத்திலிருந்து

காலியாவதை நான் எப்பொழுதும் விரும்பியதில்லை.

ஆனாலும் துரத்தப்படுவதற்கு முன்

வெளியேற வேண்டியுள்ளது.

கவிதை: சத்தத்தின் வரலாறு

இரண்டாம் உலகப் போரில்
குண்டு பாய்ந்து செத்தொழிந்துபோன
போர் வீரர்களின் சத்தங்கள்
என் அறைக்குள் கேட்கத் துவங்கியதுபோது
அன்று 15.07.2011.

வெகுநாட்களுக்குப் பிறகு
தேநீர் காய்ந்து போன
குவளையின் மூடியை அகற்றும்போது
அதிலிருந்து கேட்ட குரல்

கவிதை: போர் முடிந்தது

சுவரோரம் வந்து நின்ற
சிறுமியின் கால்களில்
ஒட்டியிருந்தது போர்.

பாத வெடிப்புகளில்
ஒளிந்திருந்தார்கள்
போர் வீரர்கள்.

தரைப்புழுதியிலிருந்து
போர் ஆரம்பமாகும்
எச்சரிக்கை.